28. ... Naevium ne appellasse quidem Quinctium, cum
simul esset et experiri posset cotidie; deinde quod omnia
iudicia difficillima cum summa sua invidia maximoque
periculo P. Quincti fieri mallet quam illud pecuniarium
iudicium quod uno die transigi posset; ex quo uno haec
omnia nata et profecta esse concedit. quo in loco
condicionem tuli, si vellet pecuniam petere, P. Quinctium
iudicatum solvi satis daturum, dum ipse, si quid peteret,
pari condicione uteretur.
[86]
ostendi quam multa ante fieri convenerit quam hominis
propinqui bona possideri postularentur, praesertim cum
Romae domus eius, uxor, liberi essent et procurator aeque
utriusque necessarius. docui, cum desertum esse dicat
vadimonium, omnino vadimonium nullum fuisse; quo die
hunc sibi promisisse dicat, eo die ne Romae quidem eum
fuisse; id testibus me pollicitus sum planum facturum qui
et scire deberent et causam cur mentirentur non haberent.
ex edicto autem non potuisse bona possideri demonstravi,
quod neque fraudandi causa latitasset neque exsili causa
solum vertisse diceretur.
[87]
reliquum est ut eum nemo
iudicio defenderit. quod contra copiosissime defensum
esse contendi non ab homine alieno neque ab aliquo
calumniatore atque improbo, sed ab equite Romano,
propinquo ac necessario suo, quem ipse Sex. Naevius
procuratorem relinquere antea consuesset; neque eum, si tribunos
appellarit, idcirco minus iudicio pati paratum fuisse, neque
potentia procuratoris Naevio ius ereptum; contra istum
potentia sua tum tantum modo superiorem fuisse, nunc
nobis vix respirandi potestatem dare.
This text is part of:
Search the Perseus Catalog for:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.