Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 34
Evan T. Sage, Ph.D. Professor of Latin and Head of the Department of Classics in the University of Pittsburgh, Ed.

15. fessos iam suos consul ex secunda acie subsidiariis cohortibus in pugnam inductis accendit. nova acies facta; [2] integri recentibus telis fatigatos adorti hostes primum acri impetu velut cuneo perculerunt, deinde dissipatos in fugam averterunt; effuso per agros cursu castra repetebantur. [3] ubi omnia fuga completa vidit Cato, ipse ad secundam legionem, quae in subsidio posita erat, revehitur et signa prae se ferri plenoque gradu ad castra hostium oppugnanda succedere iubet. [4] si quis extra ordinem [p. 456] avidius procurrit, et ipse interequitans sparo percutit¹ et tribunos centurionesque castigare iubet. [5] iam castra oppugnabantur, saxisque et sudibus et omni genere telorum summovebantur a vallo Romani. ubi recens admota legio est, tum et oppugnantibus animus crevit et infensius hostes pro vallo pugnabant. [6] consul omnia oculis perlustrat ut, qua minima vi resistatur, ea parte irrumpat. ad sinistram portam infrequentes videt; eo secundae legionis principes hastatosque inducit. [7] non sustinuit impetum eorum statio quae portae apposita erat; et ceteri, postquam intra vallum hostem vident, ipsi castris exuti² signa armaque abiciunt. [8] caeduntur in portis, suomet ipsi agmine in arto haerentes. [9] secundani terga hostium caedunt, ceteri castra diripiunt. Valerius Antias supra quadraginta milia hostium caesa eo die scribit; Cato ipse, haud sane detrectator laudum suarum, multos caesos ait, numerum non adscribit.