Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
19.
Hasdrubal, iam antequam dimicaret pecunia
rapta elephantisque praemissis, quam plurimos poterat
de fuga excipiens praeter Tagum flumen ad Pyrenaeum
tendit.
[2]
Scipio castris hostium potitus, cum praeter
libera capita omnem praedam militibus concessisset,
in recensendis captivis decem milia peditum duo milia
equitum invenit. ex iis Hispanos sine pretio omnes
domum dimisit, Afros vendere quaestorem iussit.
[3]
circumfusa inde multitudo Hispanorum et ante deditorum
et pridie captorum regem eum ingenti consensu appellavit.
[4]
tum Scipio silentio per praeconem facto sibi
maximum nomen imperatoris esse dixit, quo se milites
sui appellassent; regium nomen, alibi magnum, Romae
intolerabile esse.
[5]
regalem animum in se esse, si id
in hominis ingenio amplissimum ducerent, taciti iudicarent, vocis usurpatione abstinerent.
[6]
sensere etiam barbari magnitudinem animi, cuius miraculo nominis alii
mortales stuperent, id ex tam alto fastigio aspernantis.
[7]
dona inde regulis principibusque Hispanorum
divisa, et ex magna copia captorum equorum trecentos, quos vellet, eligere Indibilem iussit.
[8]
cum Afros
venderet iussu imperatoris quaestor, puerum adultum
inter eos forma insigni cum audisset regii generis
esse, ad Scipionem misit.
[9]
quem cum percunctaretur
Scipio, quis et cuias et cur id aetatis in castris fuisset,
[p. 383]
Numidam esse se ait, Massivam populares vocare;
orbum a patre relictum, apud maternum avum Galam,
regem Numidarum, eductum, cum avunculo Masinissa,
qui nuper cum equitatu subsidio Carthaginiensibus
venisset, in Hispaniam traiecisse.
[10]
prohibitum propter
aetatem a Masinissa numquam ante proelium inisse;
eo die, quo pugnatum cum Romanis esset, inscio
avunculo, clam armis equoque sumpto in aciem exisse;
ibi prolapso equo effusum in praeceps captum ab Romanis esse.
[11]
Scipio cum adservari Numidam iussisset,
quae pro tribunali agenda erant, peragit; inde cum
se in praetorium recepisset, vocatum eum interrogat,
velletne ad Masinissam reverti.
[12]
cum effusis gaudio
lacrimis cupere vero diceret, tum puero anulum
aureum, tunicam lato clavo cum Hispano sagulo et
aurea fibula equumque ornatum donat, iussisque prosequi, quoad vellet, equitibus dimisit.
Titi Livi ab urbe condita libri editionem priman curavit Guilelmus Weissenborn editio altera auam curavit Mauritius Mueller Pars II. Libri XXI-XXX. Editio Stereotypica. Titus Livius. W. Weissenborn. H. J. Müller. Leipzig. Teubner. 1884. 2.
The National Endowment for the Humanities provided support for entering this text.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.