Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 39
W. Weissenborn, Ed.

4. priusquam consules redirent Roman, M. Fulvius proconsul ex Aetolia redit; [2] isque ad aedem Apollinis in senatu cum de rebus in Aetolia Cephalleniaque ab se gestis disseruisset, petit a patribus, ut aequum censerent ob rem publicam bene ac feliciter gestam diis inmortalibus honorem haberi [iuberent], et sibi triumphum decernerent. [3] M. Aburius tribunus plebis, si quid de ea re ante M. Aemili consulis adventum decerneretur, intercessurum se ostendit: [4] eum contradicere velle, proficiscentemque in provinciam ita sibi mandasse, uti ea disceptatio integra in adventum suum servaretur. Fulvium temporis iacturam facere; senatum etiam praesente consule, quod vellet, decreturum. [5] [p. 7] tum Fulvius: si aut simultas M. Aemili secum ignota hominibus esset, aut quam is eas inimicitias inpotenti ac prope regia ira exerceret, ¹ tamen non fuisse ferendum, [6] absentem consulem et deorum inmortalium honori obstare et meritum debitumque triumphum morari, [7] imperatorem rebus egregie gestis victoremque exercitum cum praeda et captivis ante portas stare, donec consuli ob hoc ipsum moranti redire Romam libitum esset. [8] verum enimvero, cum sint nobilissimae sibi cum consule inimicitiae, quid ab eo quemquam posse aequi expectare, qui per infrequentiam furtim senatus consultum factum ad aerarium detulerit Ambraciam non videri vi captam, [9] quae aggere ac vineis obpugnata sit, ubi incensis operibus alia de integro facta sint, ubi circa muros supra subterque terram per dies quindecim pugnatum, [10] ubi a prima luce, cum iam transcendisset muros miles, usque ad noctem diu anceps proelium tenuerit, ubi plus tria milia hostium sint caesa. [11] iam de deorum inmortalium templis spoliatis in capta urbe qualem calumniam ad pontifices adtulerit? [12] [p. 8] nisi Syracusarum ² ceterarumque captarum civitatum ornamentis urbem exornari fas fuerit, in Ambracia una capta non valuerit belli ius. [13] se et patres conscriptos orare et ab tribuno petere, ne se superbissimo inimico ludibrio esse sinant.