Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 42
W. Weissenborn, Ed.

6. a Delphis et Aetolico concilio Marcellus in Peloponnesum traiecit ... , quo Achaeis edixerat conventum. [2] ubi conlaudata gente, quod constanter vetus decretum de arcendis aditu finium regibus Macedonum tenuissent, insigne adversus Persea odium Romanorum fecit; [3] quod ut maturius erumperet, Eumenes rex commentarium ferens secum, quod de apparatibus belli omnia inquirens fecerat, Romam venit. [4] [p. 69] per idem tempus quinque legati ¹ad regem missi, qui res in Macedonia aspicerent. Alexandriam idem ad Ptolemaeum renovandae amicitiae causa proficisci iussi. [5] legati erant hi: C. Valerius Cn. Lutatius Cerco Q. Baebius Sulca M. Cornelius Mammula M. Caecilius Denter. [6] et ab Antiocho rege sub idem tempus legati venerunt. quorum princeps Apollonius in senatum introductus multis iustisque causis regem excusavit, quod stipendium serius quam ad diem praestaret; [7] id se omne advexisse, ne cuius nisi temporis gratia regi fieret. donum praeterea afferre. [8] vasa aurea quingentum pondo. petere regem, ut, quae cum patre suo societas atque amicitia fuisset, ea secum renovaretur, imperaretque sibi populus Romanus, quae bono fidelique socio regi essent imperanda; se nullo usquam cessaturum officio. [9] ea merita in se senatus fuisse, cum Romae esset, eam comitatem iuventutis, ut pro rege, non pro obside omnibus ordinibus fuerit. [10] legatis benigne responsum et societatem renovare cum Antiocho, quae cum patre eius fuerat, A. Atilius praetor urbanus iussus. [11] [p. 70] quaestores urbani stipendium, vasa aurea ²censores acceperunt, eisque negotium datum est, ut ponerent ea in quibus templis videretur; legatoque centum milium aeris munus missum et aedes liberae hospitio datae sumptusque decretus, donec in Italia esset. [12] legati, qui in Syria fuerant, renuntiaverant in maximo eum honore apud regem esse amicissimumque populo Romano.